​

Zespół ślizgających się żeber (SRS) występuje, gdy chrząstka żebrowa zabezpieczająca żebra 8, 9 i/lub 10 pęka i pozwala żebrom na podwichnięcie (częściowe przemieszczenie), nadanie im nadmiernej ruchomości i nieprawidłowe poruszanie się. Odsłonięte końce tych żeber mogą wślizgnąć się pod żebra powyżej, czasami powodując kliknięcie lub trzask, powodując dyskomfort i ból oraz podrażnienie nerwów międzyżebrowych. Najczęściej dotyczy to 10. żebra, a zespół dotyka głównie kobiety. Ogólnie zespół ten jest uważany za rzadki.

Większość przypadków zespołu ślizgających się żeber występuje po jednej stronie (jednostronne), ale stan może wystąpić po obu stronach (obustronne). Zespół ślizgających się żeber jest znany pod kilkoma innymi nazwami, w tym zespół Cyriaxa, ślizgające się żebro, przemieszczone żebra i podwichnięcie międzychrzęstne i został po raz pierwszy opisany przez Edgara Cyriaxa w 1919 r., jednak stan ten jest rzadko rozpoznawany i często pomijany. Objawy pojawiają się głównie w jamie brzusznej i plecach, a ból waha się od niewielkiej uciążliwości do poważnie wpływających na jakość życia.

Niektóre pozycje lub ruchy obejmujące klatkę piersiową i/lub otaczające mięśnie brzucha mogą nasilać objawy, takie jak rozciąganie, sięganie, kaszel, kichanie, podnoszenie, zginanie, siedzenie, chodzenie i oddychanie.

SRS może być spowodowany nagłym urazem ściany klatki piersiowej lub może być idiopatyczny i mieć stopniowy początek.

Zespół ślizgających się żeber jest często mylony z zapaleniem chrząstek żebrowych i zespołem Tietze, które są odrębnymi schorzeniami, które obejmują również ścianę klatki piersiowej. 

Możesz pobrać cyfrowo naszą broszurę w formacie PDF, klikającTutaj.